علل و مکانیزم‌های معمول آسیب‌دیدگی: مکانیزم آسیب در دررفتگی جزئی آرنج کودکان (nursemaid's elbow) کشش طولی بازو است. این وضعیت معمولاً به‌واسطه‌ی یک نیروی کششی بر اندام فوقانی ایجاد می‌شود، اما ممکن است به دلیل پیچش آرنج یا افتادن بر روی دستی که دراز شده نیز رخ دهد. اغلب نتیجه‌ی کشش قوی بر روی بازوی کودک برای جلوگیری از افتادن یا بازی کردن با کودک با چرخاندن او از طریق بازوها می‌باشد. این موضوع منجر به زیرلوکسیون (subluxation) سر استخوان رادیال (radial head) می‌شود و رباط حلقوی (annular ligament) بین سر استخوان رادیال و کاپیتلوم (capitellum) قرار می‌گیرد و مانع از جا افتادن مجدد می‌شود. نام "دررفتگی جزئی آرنج کودکان" به دلیل تقصیر تاریخی که به مراقبان کودک نسبت داده می‌شد، انتخاب شده است.
تاریخچه و ارائه کلاسیک: این آسیب حاد منجر به درد فوری می‌شود که با تلاش برای حرکت تشدید می‌شود. اغلب علت مشخصی وجود دارد و صدای ترکیدن در زمان آسیب قابل شنیدن است، اما ممکن است مراقب کودک از وقوع حادثه‌ای خاص بی‌خبر باشد. انتظار می‌رود کودک بازوی آسیب‌دیده را در حالت خمیدگی محافظتی نگه دارد و از استفاده یا کشیدن آرنج خودداری کند. کودک ممکن است در حالت ناراحتی به نظر برسد یا تا زمانی که بازو ثابت نگه داشته شود، به‌راحتی ظاهر شود.
شیوع: دررفتگی جزئی آرنج کودکان یکی از شایع‌ترین آسیب‌های اندام فوقانی در جمعیت کودکان است.
• سن: این تشخیص عمدتاً در سنین ۱ تا ۴ سال مشاهده می‌شود. در کودکان بزرگ‌تر نادر است زیرا رباط حلقوی با گذشت زمان قوی‌تر می‌شود و سر استخوان رادیال پهن‌تر می‌شود و پایداری بیشتری ایجاد می‌کند. • جنسیت: اندکی شیوع بیشتری در دختران دارد.
عوامل خطر: عوامل خطر شامل ناهنجاری‌ها در سر استخوان رادیال و ناهنجاری‌ها در رباط حلقوی می‌باشد.